Podobne wpisy
La stazione spaziale internazionale, le armi di distruzione di massa e le canzoni d’amore
Cos’è che ci rende unici e fragiliCon sette vite e sette miliardi di desideri?Una pelle molto sottileSempre assaliti dai pensieriSu questo pianeta chiamato TerraAnche se come noiÈ quasi soltanto acquaCome noi, tra un amore e una guerraAssediati da quello che manca /Coprifuoco, Vasco Brondi /
sous le ciel de Paris
Nad Charles de Gaulle wielka mgławica. RER opóźniony. Tłum ludzi i potok les valises. Na stacji początkowej przyklejam się do barierki wieńczącej pierwszy rząd siedzeń, tuż przy wejściu do wagonu i tam też zostaję zablokowana. Na stacji Parc des Expositions zostaję przyciśnięta do barierki jeszcze mocniej. Przez kilka następnych stacji barierka coraz bardziej wbija się w…
